Mijn maat Bob en ik zaten op een zonnige dinsdagmiddag op het schoolplein van het Montaigne Lyceum te discussiëren over hoe we het beste een bijbaantje  konden bemachtigen. Het was een maand voor de zomervakantie en we hadden er beide wel oren naar om een zakcentje bij te verdienen. Vorige zomer had ik gesolliciteerd bij het zwembad op de hoek van een drukke kruispunt bij ons in de buurt. Het zwembad heette Zwembad Laagwater en ik had er vijf dagen per week, vijf weken achter elkaar lang gewerkt. Het was een van de beste zomerbaantjes die ik had gehad. Helaas was ik in mijn laatste week ontslagen omdat ik niet goed aan het opletten was. Ik maakte deel uit van de reddingsbrigade en was badmeester geworden tijdens het uur wateryoga voor oude mensen. Een van de oudjes had kramp gekregen en kon het hoofd niet langer boven water houden. Het duurde me een volledige tien seconden voordat ik door had dat ze aan het verdrinken was. Ondanks dat ik haar wist te redden, gaf ze me daarna direct aan bij het bestuur van het zwembad. Hierdoor was ik mijn baantje verloren en diende ik deze zomer op zoek te gaan naar een nieuwe.

De sollicitatie

Bob zei dat hij altijd al wel wat had willen doen met verkopen. Hij deed destijds aan toneel en ging er sterk vanuit dat dit hem een geweldige verkoper zou maken. Ik zat er wat sceptisch in, maar moest toegeven dat hij inderdaad beter was geworden met het praten van mensen. Ik was minder goed in het praten met mensen en daarmee hoogstwaarschijnlijk ook in het verkopen van spulletjes. Toch sprak het samenwerken met een van mijn beste vrienden me wel aan. Samen besloten we na een heftige discussie dat het tuincentrum Intratuin een geschikte plek zou zijn om te solliciteren.

 

Nog diezelfde middag sprongen we op onze fietsen en reden we binnen een kwartiertje ernaartoe. Toen we binnenkwamen en een medewerker vroegen of we een sollicitatie konden indienen werden we gelijk doorgestuurd naar de baas van het centrum.  Hij zei dat we niks hoefden in te sturen. Het bedrijf zocht kennelijk al langer naar middelbare scholieren die in het weekend mee konden helpen op de afdeling tuinmeubelen, met name voor het maken van showroom foto's. Ik en Bob wachtte elk vijf minuten buiten het hokje van de baas terwijl de ander geïnterviewd  werd. Binnen een uurtje was het gepiept en Bob liep met een grijns op zijn hoofd naar buiten. Hij claimde dat de baas een grote cirkel om zijn naam had gezet toen hij hoorde dat hij vwo studeerde. Ik deed havo, maar ging ervanuit dat dit niet zou uit moeten maken voor de keuze. Een week later werd helaas het tegendeel bewezen.